FOTOĞRAF SANATÇISI : BEKİR BAKİ AKSU

1928 doğumlu Bekir Baki Aksu, Hayat Mecmuasının açtığı fotoğraf yarışmasında mansiyon ve Hürriyet Gazetesinin açtığı yarışmalarda pek çok para ödülü aldı. 1970 yılında TRT’nin açtığı Roman Yarışmasında “Yavan Ekmek” adlı romanıyla övgüye layık görüldü. “Su Hırsızları” adlı romanı Ankara Adalet Gazetesinde yayınlandı. Daha birçok uzun hikâyeleri mahalli gazetelerde tefrika edildi.  1972 yılında öğretmenlikten emekli olan Bekir Baki Aksu birçok kartpostal firmasında fotoğraf sanatçısı olarak çalıştı. 1990 yılında İzmir Egebank’ın açtığı fotoğraf yarışmasında mansiyon ödülü aldı. Halen büyük bir kartpostal firmasında fotoğraf sanatçılığını sürdürmektedir.

Bize kendinizi tanıtır mısınız?

Çorum Mecitözü Çıkrık Köyü doğumlu emekli bir ilkokul öğretmeniyim.1928’de doğdum. Hayatımın yarısını fotoğraf çekerek, bu fotoğraflardan kartpostallar yaparak ve güzel Türkiye’min en nadide yerlerini dolaşarak hayatta en büyük zevki almış bir insanım. Benim fotoğrafçılığım bir tutku. Hürriyet Haber Ajansından geçerek, erken emekli oldum. Fotoğrafa olan tutkum enim gençliğimi muhafaza etti. Şu anda 79 yaşında olmama karşın en ufak bir sağlık sorunum yok ve bundan da çok mutluyum.

Osmaniye en az 10 defa kartpostalını yaptığım bir yer. Belki de Osmaniyelilerin bile görmediği yerlerini gördüm. Bundan böyle de Osmaniye’yi unutacağımı sanmıyorum. Gerek Kıymetli Sayın Valim Zübeyir Kemelek, gerek Basın ve Halkla İlişkiler Müdürümüz Osman Turunç gerekse Foto Muhabir arkadaşımız Murat Anıl bana çok büyük yardımlarda bulundular. Mutluluğuma bir mutluluk daha kattım.

Fotoğraflarım çıkıp da altında adım yazdığı zaman dünyaya yeniden gelmiş gibi olacağım. Bu fotoğrafları çekerken büyük bir keyif aldım onlar basıldığı zaman da bambaşka bir mutluluk duyacağım. Osmaniye’nin insanları çalışmalarımda bana büyük yakınlık gösterdiler. Bunun için herkese ayrı ayrı teşekkür ediyorum.

Fotoğraf çekmeye nasıl başladınız?

1955 yılındaIsparta’da Askerliğimi yedek subay olarak yaptım. Orada bölük komutanı bana bir fotoğraf makinası satmak istediğini söyledi. Makineyi 75 liraya 3 taksitle ondan aldım. 3 ayda bir 400 asker geliyor. Askerlerin fotoğraflarını çekerek makinenin parasını 1 haftada çıkardım. Daha sonra askerliğimi bitirip geldim ve okullarda öğrencilerin öğretmenlerin fotoğraflarını çektim. Daha sonra Sungurlu’ya tayin oldum. Orada da devam ettim bu işe. Bütün okullardaki öğrencilerin öğretmenlerin fotoğraflarını çektim. Daha sonra basından biri geldi. Hattuşaş’a gittik onunla. Orada bana kompozisyonu, çekimi öğretti. Bana dedi ki: “Sende pırıltı görüyorum. Kendini harap etme. 25 yılda emekli ol ve Türkiye’nin kartpostallarını yap.” dedi. Onu dinledim, emekli olup İstanbul’a yerleştim. İstanbul’da bir kartpostal firmasıyla anlaştım. 1972 yılından bu yana da Türkiye’nin güzelliklerini tespit ettim.

Fotoğraf çekmeye insan fotoğrafları çekerek başladığınızı söylüyorsunuz. O zamanlar hiç doğa fotoğrafı çekmiş miydiniz?

O zamanlar sadece insan fotoğrafları çekiyordum. Çünkü bilmiyordum doğa fotoğrafları çekmeyi. Daha önce söz ettiğim gazeteci öğretti bana doğa fotoğrafları çekmeyi. Kompozisyonu, ışığı ayarlamayı her şeyi o öğretti. Daha sonra da kartpostal fotoğrafları çekmeye başladım.

Türkiye’nin pek çok ilini dolaştığınızı söylediniz. Sizi en çok etkileyen neresi oldu?

Türkiye’de dolaşmadığım hiçbir il kalmadı. Fakat Osmaniye’nin Zorkun yaylasının Keldaz tepesi ilk defa beni sevinçten ağlatan manzaradır. Bir de Denizli’den Isparta’ya giderken güneş doğarken dağlar kırmızı bir renk almıştı. Öyle bir manzarayı hayatım boyu bir daha hiç görmedim. Ben makineyi çıkarana kadar o kırmızılık kaybolup gitti. Hala onu fotoğraflayamamak içimde yaradır.

Fotoğraflarınız kartpostal olarak mı basıldı sadece? Bir sergiye konu olmadı mı?

Fotoğraflarım daha çok kartpostal ve takvimlerde kullanıldı. Sergi için istediler ama ben pek istemedim açıkçası.

Bir manzara fotoğrafı çekeceksiniz diyelim. İlk dikkat ettiğiniz nokta nedir?

Öncelikle o manzaranın beni duygusal olarak etkilemesi lazım. Etkilemezse bakmıyorum bile. Bir de ışığın iyi olması gerekiyor tabii ki. O manzarayı önce beynimde kuruyorum. Önce beynimde çekiyorum fotoğrafı. Daha sonra ise makineyle.

Türkiye’nin her yerini dolaştınız. Yurtdışında fotoğraf çektiniz mi?

Kıbrıs’ı çektim. O fotoğraflar da kartpostal olarak çok basıldı. Kıbrıs’da çok severek çalıştım. Her yerini fotoğrafladım.

Çekmekten en çok keyif aldığınız manzara nedir?

En çok gece fotoğrafları çekmeyi seviyorum. Gece şehirlerin görüntüsü harikadır. Örneğin Antalya’nın gece görüntüsü muhteşemdir. Orada çok fotoğraf çektim. Daha önce gece fotoğrafları çekmeyi bilmiyordum. Daha sonra bu kartpostal işi gece çekimlerine mecbur etti beni. Şehirleri hep gece çekmeye başladım öğrendikten sonra. Özellikle Antalya’yı.

Aileniz fotoğraf tutkunuza nasıl bakıyorlar?

Ayın 20 günü dışarıda çalışıyorum. Ailem için çok zor oluyordu. Çok özlüyorlardı. Ayın kalan 10 gününde ise çektiğim fotoğrafların diğer işlemleriyle uğraşıyordum. Bütün bunlara rağmen bana çok destek oldular bu konuda.

Osmaniye’deki çalışmalarınızdan memnun kaldınız mı?

Osmaniye’ye de çalışmaktan çok memnunum. Çok güzel manzaralar çektim. Osmaniyeliler bana çalışmalarımda çok destek oldular. Özelikle Sayın Valim ve Basın ve Halkla İlişkiler müdürümüz Osman Turunç, asistanım Murat Anıl’ın çok büyük yardımını gördüm.

Osmaniye’nin pek yerini gezip fotoğraflarını çektiniz. Osmaniye’nin turizm potansiyeli konusunda ne

düşünüyorsunuz?

Osmaniye Akdeniz bölgesinin en sevdiğim illerinden biri. Osmaniye dağları, ovaları ve tarihi eserleriyle çok zengin bir il. Özellikle Karatepe Aslantaş, Kastabala, Zorkun Yaylası. Osmaniye’ye gelenler mutlaka Zorkun yaylasını ve Kastabala’yı mutlaka görmeliler.

Bundan sonra neler yapmayı planlıyorsunuz?

Aslında bundan sonra biraz dinlenmeye çekilmeyi planlıyorum. Ama içimdeki fotoğraf çekme aşkı beni bırakmayacaktır bunu da biliyorum. 80 yaşında güzel bir manzara görünce ağlayan bir adam fotoğraf çekmeden durabilir mi? Bu aşk mezara kadar gider benimle.

Fotoğraf sanatıyla ilgilenmeye yeni başlayan arkadaşlarımıza önerileriniz nelerdir?

Öncelikle içlerinde fotoğraf çekme aşkı olması gerekiyor. Her zaman tevazu sahibi olmaları bir de. Ayrıca fotoğraf çekme alanında yeni gelişmeleri takip etmeleri gerekir. Gençler artık dijital çekiyorlar. Ben eski kuşağım, bizim tekniklerimiz artık çok geçerli değil.